Iconen schilderen is als het betreden van een andere wereld.
De achterliggende geometrie speelt een belangrijke rol die ons onbewust weet te raken.
Zo kan een stilstaande lijn in beweging komen.
En een tekening op een plat vlak krijgt ineens diepte.
We kijken immers met beide ogen ( niet met één oog) naar het beeld en onze hersenen interpreteren alles wat we zien.
Zo projecteren we ook onze verwachtingen en mogen de icoon zelfs als een geestelijk beeld ervaren.
De module van de neuslengte wordt algemeen als uitgangspunt gekozen.
Als de hoofdlijnen met elkaar in verband staan ervaren we harmonie.
Een natuurlijke uitstraling verraad de vakkundigheid van de schilder, die in staat is om het strakke stramien en de losse lijnen van de persoonlijkheid met elkaar te verenigen. Hulde aan hun grote toewijding!
